بخش دیگری از ضمیرخودآگاه ( حواس پنجگانه ) همان حس شنوایی است.
شنیدن هم مانند دیدن ، تاثیر زیادی میتواند روی ضمیرناخودآگاه انسان بگذارد و آنرا تحت تاثیر قرار داده به صورتی که بتواند یک پیام قوی به کائنات ارسال نماید.
شنیدن هم یکی از ورودی های ضمیرناخودآگاه است. هر آنچه راکه ما میشنویم ، اگر همراه با احساس و باور قوی باشد، آنگاه تاثیر خاصی روی ضمیرناخودآگاه میگذارد.
ضمیرناخودآگاه آن پیام شنیداری را بصورت کدهایی خاص به کائنات ارسال میکند.
کائنات با دریافت آن کدهای خاص از ضمیرناخودآگاه هر شخصی، موظف خواهد بود که اتفاقات زندگی آن شخص را بر اساس آن پیام برنامه ریزی نماید.
درواقع تمامی اتفاقات زندگی هر کسی از قبل توسط خودش نوشته شده است.
با شنیدن موضوعات منفی ! پیام های منفی به ضمیرناخودآگاه می رسد.ضمیرناخودآگاه بدون اینکه بتواند تشخیص بدهد که این پیام ها مفید هستند یا مضر، آنها را بررسی کرده و بسته به میزان احساس و باوری که همراه و چاشنی آن است ، آنرا بصورت کد به کائنات برای اجرایی شدن می فرستد.
ضمیرناخودآگاه بصورت خودکار ، پیام های شنیداری دریافتی را طبقه بندی میکند.
هرچه این پیام شنیداری از نظر احساسی و باور قوی تر باشد به همان اندازه توسط ضمیرناخودآگاه روی وضعیت روحی و جسمی آن شخص تاثیر مثبت یا منفی میگذارد.
با شنیدن یک آهنگ غمگین ، احساس غم و ناراحتی به انسان دست میدهد. در خودش فرو می رود و گویا تمامی اندوه گذشته ی او زنده شده و در جلوی چشمش قرار میگیرند.
آهنگ غمگین یا مطالب ناراحت کننده ، با وارد شدن در گوش و ذهن ، به ضمیرناخودآگاه منتقل میشوند.
در ضمیرناخودآگاه روی آن پیام برچسب زده میشود و به عبارتی طبقه بندی میشود.
هر وقت شخص یک آهنگ غمگین گوش میکند یا یک کلام ناراحت کننده میشنود ، بلافاصله آن فایل بایگانی شده توسط ضمیرناخودآگاه، فعال شده و دقیقا" همان پیام هایی که قبلا" به کائنات ارسال شده ، مجددا" آماده ارسال میشوند.
پس به این ترتیب هر بار با شنیدن مطالب منفی یا آهنگ غمگین ، احساس ما خراب شده و کائنات اتفاقات آینده زندگی ما را بر اساس همان احساس غم و اندوه برنامه ریزی خواهند کرد.